- قبلا از اکراین الگو گرفته بودند. معمولا وقتی کشوری وارد صحنه هوایی می شود باید یکسری همکاران استراتژیک در سطح بین المللی داشته باشد چون حوزه هواپیماسازی حوزه ای جهانی است و منحصر به یک کشور خاص نیست. در حوزه هواپیماهای تجاری فعالیت ما با اکراین شروع شده و آنها هم در زمینه ترابری سنگین هوایی رتبه اول در دنیا را دارند  بطوریکه بزرگترین هواپیمای ترابری را در اکراین طراحی کرده و ساخته اند. بعضی از مدلهای هواپیمای ترابری که اکراین طراحی کرده است، را روسیه تحت لیسانس این کشور تولید می کند.

اکراین از نظر طراحی و ساخت هواپیماهای پهن پیکر یکی از 3 قطب دنیاست و براین اساس می توان گفت جهت گیری به سمت کشور اکراین جهت گیری ناشیانه ای نبوده است بلکه آگاهانه ای بوده است. البته اکراین تنها یکی از همکاران استراتژیک ماست و باید همکاران دیگری در این زمینه داشته باشیم که در این زمینه تلاش می کنیم.

- خیر.

- هواپیمای توپولف نخریده ایم. البته اخیراً شرکت توپولف یک هواپیمای جدید 204 سری اس.ام طراحی کرده است و آنها پیشنهاد فروشش را داده اند ولی هنوز خریدی صورت نگرفته است.

- اتفاقا سئوال خوبی است که مطرح کردید. در اینجا مشکلاتی وجود دارد که اگر برطرف نشود امنیت هوایی ما را به مخاطره می اندازد.

یک علت اینکه ما به سمت خرید هواپیماهای دست دوم می رویم بحث تحریم ها است و کشورها هواپیماهایی که از یکسال جدیدتر باشند را به ما نمی دهند. اما می شود بجای اینکه هواپیمای سال 1990 را خریداری کرد مثلاً هواپیمای سال 2005 را خرید.

- بدلیل قیمت بالای آن. البته چون قیمت بلیطها پائین بوده است دیگر برای خطوط هواپیمایی خیلی صرف نمی کرده که هواپیمای گران قیمت خریداری کنند. از طرفی هم سوخت ارزان بوده چون هواپیماهای قدیمی سوخت زیادی مصرف می کرده اند.

البته در کشور دو اتفاق مبارک افتاده که ما را به سمت خریداری هواپیماهای جدیدتر سوق داده است. یکی افزایش قیمت بنزین است یعنی اگر هواپیمای دست دوم خریداری شود بنزین زیادی احتیاج دارد و هزینه بنزین در حدود 43% هزینه کل یک سفر است و هواپیمای قدیمی که مصرف سوخت بالایی را دارند دیگر صرفه اقتصادی ندارد. اتفاق دیگر این است که هزینه بلیط ها به سمت واقعی شدن می رود. اگر این 2 اتفاق بیفتد ما به سمت خرید هواپیمای جدید خواهیم رفت که به تبع آن ایمنی هوایی مان را هم به شدت افزایش پیدا خواهد کرد.

- به نظر من این یک ژست سیاسی از سوی آمریکائیها بود. آنها معمولا از این بحث های بشردوستانه مطرح می کنند درحالیکه واقعیت چیز دیگریست.

- اگر بخواهیم بخش هوایی کشور را با بخش هوافضا مقایسه کنیم می بینیم که بخش هوایی در زمان شروع فعالیتهای خود در کشور از نظر سطح فن آوری در سطوح جهانی بود اما در این بخش با توجه به اینکه همه تمرکزمان را بر روی تعمیر ونگهداری گذاشته ایم و کمتر به سمت طراحی و ساخت رفته ایم باعث شد که در این زمینه خیلی پیشرفت نداشته باشیم.

این درحالیست که بخش هوافضا از همان ابتدا شروع به طراحی و ساخت کرد و اصلا وارد حوزه تعمیر و نگهداری در هوافضا معنی نداشت. بنابراین اگر می خواهیم که دارای صنایع هوایی پیشرفته ای باشیم باید حتما وارد عرصه طراحی های مختلف بشویم و این روندی است که ما بعنوان چشم انداز آینده می خواهیم به آن برسیم تا بعنوان یکی از قطب های هوایی منطقه مطرح شویم و با یکسری از تمهیدات نیز در دنیا حرفی برای گفتن داشته باشیم.

براین اساس علاوه بر تقویت بخش تعمیر ونگهداری در بخش طراحی و ساخت پرنده ها وارد شده ایم که انشاء الله طی 10 سال آینده به اهداف مورد نظر دست پیدا کنیم.

- در بخش صنعت هوایی کشور دارای استعدادها و ظرفیت های زیادی است اما متاسفانه کمتر به آن توجه شده است که اگر به آن توجه شود مسلما سرعت پیشرفت مان خیلی خیلی بیشتر از وضعیت فعلی خواهد بود و پیشرفت صنایع هوایی هم می تواند به پیشرفت سایر صنایع کمک کند چون بسیاری از فناوریهای مورد نیاز این حوزه را صنایع هوایی ایجاد خواهد کرد.

 

نکته مهمتر این است که توسعه صنایع هوایی عمدتاً در بخش خصوصی برنامه ریزی شده است،  شبیه صنعت رادار که هم اکنون بخش خصوصی جلودار آن است و اتفاقاً در زمان ایجاد این صنعت ما در برنامه‌ریزی آن دخیل بوده‌ایم. صنایع هوایی آینده کشور در دست بخش خصوصی خواهد بود و روی همین اصل است که ما امیدواریم این کار در ده سال آینده اتفاق بیفتد.